عزيزان گروه گلها
با آنكه با ديدن آن برخوردهاي اوليه از عزيزان دلگير شده بودم ولي بعد از فوت مرضيه عزيز كه ميشود گفت با صداي او زندگي كرده ام به دنبال همراهي جهت درد و دل ميگشتم كه ديدم چه كساني بهتر از گروه گلها و اين شد كه خواستم ضمن عرض تسليت اين ضايعه بزرگ به موسيقي ملي خود بگويم كه مردان و زنان هنرمند ما همچون آثار تاريخي ما هستند كه اگر خراب شدند و يا آسيبي ديدند ديگر نمي توان مانند آنها را ايجاد كرد و شايد آثار تاريخي را بتوان باز شازي كرد ولي هنرمندان ديگر قابل باز يابي و بازسازي نيستند پس بايد قدر آنها را تا زنده اند بيشتر بدانيم تا يك موقعي چشم باز نكنيم و ببينيم ديگر از اين عزيزان ديگر كسي را نداريم من خانم مرضيه را از سالهاي دور ميشناختم و ارادت داشتم و ميشود گفت هر چه برنامه اجرا مي كردند بنده در جواني ديده ام ديگر نمي توانم چيزي بنويسم چون هر چه به گذشته فكر مي كنم بيشتر دلگير و ناراحت مي شوم وقتي متوجه مفهمي كه نادره ويولون نوازي ما پرويز ياحقي عزيز بعد از دو روز كه پشت در خانه افتاده بوده پيدا مي شود ديگر چگونه مي توان راحت و بي خيال فكر كرد چرا ما نمي توانيم از اين عزيزان نامي ببريم و دستانشان را در زماني كه زنده اند بفشاريم و شانه شان به نشانه احترام ببوسيم . اراداتمند ـ هاله
No comments:
Post a Comment