روزگار جوانی

روزگار جوانی   بهار عمر مرا سال ها رسيده به سی ز روزگار جوانی دگر نمانده بسی   خزان رسيد و نچيدم گلی ز باغ بهار زمان گذشت و نماندست راه پيش و پسی   چه حرف ها كه به لب هست و نيست همسخنی چه دردها كه به دل ماند و نيست همنفسی   چگونه دل دهم اكنون به بوی تازه گلی كه نيست در چمن اينك به غير خار و خسی   دگر چه سود ز عشقم كه عيش بی هنگام نه حسرتی برد از دل نه آورد هوسی   ز شوره زار چه فرق است لاله زار مرا كنون كه نيست به دامان لاله دسترسی   بلی به گلشن هستی نماند از بلبل بجز حكايت هجران و قصه ی قفسی   به باد رفت ز بيداد غم بساط نشاط گذشت عمر و نيامد خبر زدادرسی   زمين چنان شده از مكر آسمان مغرور كه هيچ كس نكند پرسشی ز حال كسی   صبا مرا چه نصيب از نسيم گلشن عشق درآن نفس كه نباشد به سينه ام نفسی   www.ghazalfam.blogfa.com علیرضا صبای تبریزی