با سلام مجدد خدمت دوستان و در پاسخ به گفته های دوست عزیزم اقای علی پریشان که متن نوشته شان را در اخر آورده ام.
اولا که اتفاقا من اصلا اهل سیاه و سفید نیستم. شاید کمی بد و ناقص به دوستان گفته باشم منظورم را. اما واقعا من هم از دوستداران هنر آقای استاد شجریان هستم. به دوست دیگرمان هم خاطرنشان شدم، تقدس گرایی و اینکه هر شخصی را همه جوره در عرش اعلی ببینیم بسیار طرز فکر ساده انگارانه ایست. اقای شجریان هنرشان به جای خود و بسیار بسیار بسیار هم اعلی. اما بنظر من ایشان در بعضی رفتارهایشان دچار خودشیفتگی هستند، که ایکاش نبودند!
دوما منظور من از اینکه سراغ اساتید گلها نرفتند، این نبود که احوالی از ایشان نگرفتند و کلا فراموششان کردند. بلکه منظورم همکاری هنری بود. حتی شده به طور خصوصی و ضبط خانگی و ... که البته بوده، اما بسیار کمتر از انجه انتظار میرفته. تا حایی که بنده اطلاع دارم، بجز چند ضبط خصوصی مستمری که با استاد بدیعی داشته اند (گویا در کشور آلمان) ، همکاری هنری اقای شجریان با سایر اساتید دوره گلها، در حد یکی دوسه برنامه است، آن هم در طول 30 سال. درحالیکه نمیدانم چطور شد به یکباره در مراسم تدفین استاد یاحقی حضور پیدا کردند، و متاسفم که بگویم با نوعی خودبینی خاص، در حضور استاد ایرج خواجه امیری (که بیشترین همکاری هنری را با استاد یاحقی در برنامه گلها داشته اند)، و حتی قبل از اقای ایرج ایراد سخنرانی میکنند بطوریکه گویا دهها سال با پرویز یاحقی دمخور و محشور و هم پیاله بوده اند!!! آنهم فقط به یک دلیل: شهرت و محبوبیت بی حساب پرویز یاحقی در اقشار مختلف مردم و موسیقیدانان. و چسبیدن به نام یاحقی، برای هر کسی موهبتی است (حتی برای بزرگمردی مانند شجریان). ولی ایکاش کمی قدر و ارزش ساز استاد یاحقی و بطور کلی ویولن ایرانی را میدانستند و در طول 30 سال پس از انقلاب یکبار هم یکی از اثارشان با ساز ویولن این استادان بی نظیر را منتشر میکردند!!!
واقعا متاسفم
بامید سرافرازی هنر
متن نوشته ی آقای علی پریشان:
--------------------------------------------:
اولا که اتفاقا من اصلا اهل سیاه و سفید نیستم. شاید کمی بد و ناقص به دوستان گفته باشم منظورم را. اما واقعا من هم از دوستداران هنر آقای استاد شجریان هستم. به دوست دیگرمان هم خاطرنشان شدم، تقدس گرایی و اینکه هر شخصی را همه جوره در عرش اعلی ببینیم بسیار طرز فکر ساده انگارانه ایست. اقای شجریان هنرشان به جای خود و بسیار بسیار بسیار هم اعلی. اما بنظر من ایشان در بعضی رفتارهایشان دچار خودشیفتگی هستند، که ایکاش نبودند!
دوما منظور من از اینکه سراغ اساتید گلها نرفتند، این نبود که احوالی از ایشان نگرفتند و کلا فراموششان کردند. بلکه منظورم همکاری هنری بود. حتی شده به طور خصوصی و ضبط خانگی و ... که البته بوده، اما بسیار کمتر از انجه انتظار میرفته. تا حایی که بنده اطلاع دارم، بجز چند ضبط خصوصی مستمری که با استاد بدیعی داشته اند (گویا در کشور آلمان) ، همکاری هنری اقای شجریان با سایر اساتید دوره گلها، در حد یکی دوسه برنامه است، آن هم در طول 30 سال. درحالیکه نمیدانم چطور شد به یکباره در مراسم تدفین استاد یاحقی حضور پیدا کردند، و متاسفم که بگویم با نوعی خودبینی خاص، در حضور استاد ایرج خواجه امیری (که بیشترین همکاری هنری را با استاد یاحقی در برنامه گلها داشته اند)، و حتی قبل از اقای ایرج ایراد سخنرانی میکنند بطوریکه گویا دهها سال با پرویز یاحقی دمخور و محشور و هم پیاله بوده اند!!! آنهم فقط به یک دلیل: شهرت و محبوبیت بی حساب پرویز یاحقی در اقشار مختلف مردم و موسیقیدانان. و چسبیدن به نام یاحقی، برای هر کسی موهبتی است (حتی برای بزرگمردی مانند شجریان). ولی ایکاش کمی قدر و ارزش ساز استاد یاحقی و بطور کلی ویولن ایرانی را میدانستند و در طول 30 سال پس از انقلاب یکبار هم یکی از اثارشان با ساز ویولن این استادان بی نظیر را منتشر میکردند!!!
واقعا متاسفم
بامید سرافرازی هنر
متن نوشته ی آقای علی پریشان:
--------------------------------------------:
با درود خدمت دوست گرامی
دیدگاه شما بسیار هم محترم است
ولی ما در این کشور با عرض تاسف بسیار بجز سپید و سیاه رنگی نمیبینیم
چه شما که از استاد خوشتان نمی آید(که این به سلیقه و دیدگاه شما مربوط اس و جای احترام هم دارد)چه من که طرفدار ایشانم
در جایی از گفته اتن آمده
دوستان عزيز خاطرشان هست كه در طول 30 سالي كه از انقلاب گذشت، آقاي استاد شجريان حتي شايد يكبار هم سراغ اساتيد بي نظير دوران گلها نرفته است
آیا اگر ایشان(به فرض)اگر رفته
که من مطمئن هستم رفته
اگر پوشش خبری پیدا میکرد و من و شما میدانستیم
آیا همین سخنان را نمیزدید
چنان که میگویید در مورد ساز استاد یاحقی چنان گفت
چه خوب است رنگ خاکستری را هم ببینیم
و زود داوری نکنیم
اگر شجریان به استاد فرهادی تبریک نمیگفت جای گله داشت
با سپاس از همه دوستان
علی پریشان
On Wed, Apr 18, 2012 at 12:46 AM, mohammad reza ziaee <mrz1352@yahoo.com> wrote:
عرض ادب و احترام خدمت تمامی عزیزان. در یک کلام: متاسفانه موافقم.و اما خاطره ای در منزل استاد کسایی: استاد جلیل شهناز، استاد سید حسن کسایی و چند نفر دیگر و آقای شجریان حاضر بودند. زمانی چند گدشته بود که آقای شجریان گفتند جناب کسایی، بزنید ما بخوانیم. حضرت استاد فرمودند: بنده هنوز مشق پس میدم در جوار استاد شهناز.خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.----- Forwarded Message -----
From: davod pirnia <golha.pirnia@gmail.com>
To: salamsetareh@gmail.com
Cc: friends-of-radio-golha <Friends-of-Radio-Golha@googlegroups.com>
Sent: Tuesday, April 17, 2012 11:34 AM
Subject: Re: پیام تبریک محمدرضا شجریان به آقای اصغر فرهادی برای دریافت جایزه اسکار
با سلام خدمت تمامي دوستان.
ضمن احترام و ادب خدمت استاد شجريان و تمامي دوستداران ايشان، و با آرزوي قلبي مبني بر اينكه برداشت و احساس شخصي خودم كه ميخواهم در اينجا ابراز كنم اشتباه باشد! ، مايلم عرايضي را حضور دوستان عزيزم برسانم:
متاسفم كه بگويم برداشت بنده اين است كه استاد شجريان (با وجود مقام رفيع هنري شان)، باز هم دچار خودبيني و خودشيريني شدند. و باز هم براي مطرح كردن اسم خودشان و براي ژست گيري و بزرگ جلوه دادن خودشان، چنين حركتي را انجام داده اند و اين پيام تبريك را داده اند. چنانچه قبلا مواردي از اين دست را شاهد بوده ايم كه دو نمونه ي بارز آن را اشاره ميكنم:
دوستان عزيز خاطرشان هست كه در طول 30 سالي كه از انقلاب گذشت، آقاي استاد شجريان حتي شايد يكبار هم سراغ اساتيد بي نظير دوران گلها (نظير استاد بديعي، شهناز، شريف، ياحقي، صارمي، نجاهي، خرم، توكل، ملك و ... و ... كه شايد اكنون نامشان از ذهن بنده جا مانده باشد) نرفتند و همكاري هنري (حتي شده به شكل خصوصي و ضبط خانگي) انجام ندادند. اما حتما خاطر دوستان هست كه در مراسم تدفيتن استاد ياحقي، چنان با آب و تاب و غرور خاصي در مورد ساز استاد ياحقي و شخصيت و مقام هنري شان صحبت ميكردند كه گويي دهها سال با ايشان هم نفس و محشور بوده اند، ايكاش بجاي آن تعريف ها براي ساز استاد ارزش بيشتري قائل بودند، اما حتي كلمه اي هم سخنراني نميكردند. آقاي شجريان شايد من اشتباه ميكنم، اما خودبزرگ بيني و مطرح كردن اسم خودتان، براي خيلي ها قابل تشخيص است.
مورد ديگر كه براي من باز هم برداشتي جز خودنمايي و مطرح كردن خود را از سوي استاد به همراه نداشت، حضور ايشان در مراسم بزرگداشت استاد شهناز در چندسال گذشته است و بخصوص سخنراني ايشان در مقام استاد شهناز. و آن جمله ي "60درصد ساز استاد در آواز من هست" كه براي من بسيار تاسف به همراه داشت، كه پس چرا 30 سال آن ساز را به فراموشي سپرديد؟؟؟
و در اين روزهاي اخير باز هم ديديم كه استاد شجريان براي چسباندن نام خود به جرگه ي سينما و سطح اول آن در جهان (جايزه ي اسكار) چنين حركتي را انجام دادند.
باز در اخر تاكيد ميكنم، آرزوي قلبي من اين است كه تمامي اين احساسات و برداشت هاي من اشتباه باشد. نميدانم نظر دوستان در اين مورد چيست؟؟؟؟
باميد سرفرازي هنر
On Sun, Mar 4, 2012 at 10:46 AM, Alireza Slambolchi <salamsetareh@gmail.com> wrote:
Subject: پیام تبریک محمدرضا شجریان به آقای اصغر فرهادی برای دریافت جایزه اسکار
To:
دهم اسفند ۱۳۹۰جناب اصغر فرهادی
در این زمانه استعدادکش هنرستیزی که همه درها به روی هنرمندان و نویسندگان و سینماگران آزاداندیش جز یک در بسته است شما و همکارانتان با دست خالی شیرین کاشتید و شگفتی آفریدید و جایزه ارزنده اسکار فیلم زیبای جدایی نادر از سیمین را در سال ۲۰۱۲ با همه رقابتهای تنگاتنگ سینماگران جهان برای مردم خود به ارمغان آوردید.
جناب فرهادی شما با کارگردانی و تهیه این فیلم، وجدان و شرف طبقه تنگدست مردم نجیب ایران را به جهانیان شناساندید که به مراتب از دریافت جایزه اسکار مفیدتر بود.
درود به شرفت درود به پشتکار و شهامتت. مفتخرم به یکایک همکاران شما و بازیگران که شگفتی آفریدند، سرکارخانم لیلا حاتمی، ساره بیات، سارینا فرهادی و جنابان پیمان معادی، شهاب حسینی و شهبازی و فیلم بردار آقای محمود کلاری آفرین و تبریک بگویم.
سرفراز و برقرار باشیدمحمدرضا شجریان
No comments:
Post a Comment