همه را بیازمودم زتو خوشترم نیامد

غزلی از حضرت مولانا
 تقدیم به شیفتگانش

همه را بیازمودم زتو خوشترم نیامد
چو فرو شدم به دریاچو تو گوهرم نیامد

سرخنبها گشادم زهزار خم چشیدم
چو شراب سرکش تو به لب و سرم نیامد

چه عجب که در دل من گل و یاسمن بخندد
که سمن بری لطیفی چوتودربرم نیامد

زپی ات مراد خود رادوسه روزترک کردم
چه مراد ماند زان پس که میسرم نیامد

دو سه روزشاهی ات راچوشدم غلام و چاکر
به جهان نماند شاهی که چوچاکرم نیامد

خردم بگفت بر پرزمسافران گردون
چه شکسته پا نشستی که مسافرم نیامد

چو پریدسوی بامت زتنم کبوتر دل
به فغان شدم چوبلبل که کبوترم نیامد

چوپی کبوتر دل به هوا شدم چو بازان
چه همای ماند و عنقا که برابرم نیامد

بروای تن پریشان تووآن دل پشیمان
که زهر دو تا نرستم دل دیگرم نیامد

با مهر
سهیلا مقدم