: شهرام ناظری، حنجره زخمی درد

شهرام ناظری، حنجره زخمی درد دوشنبه 29 آبان 1391 خاک پدران است که دست دگران استهان ای پسرم، خانه نگهدار پدر شوعصر کامیابی های پوشالی در موسیقی ایرانی دارد نرم نرمک کم نور و کم نور می شود. عصر تبدیل اندیشه به کالا نیز هم چنین. ما که سخت زمستان دیده و زخمی جهالت بوده ایم، کم کم از درونمان هنرمندانی به کمال می رسند تا مار نوید دهند در دوران معاصر سرگرمی های پشمکی را خاک خواهند کرد. خبر خوبیست. حالمان دارد رفته رفته خوب می شود. باید این چنین می شد. ما در یکی و دو دهه اخیر در عرصه موسیقی غالبا فرهنگ یکنواخت و بعضا تو خالی را دنبال می کردیم و اینک سخت نیازمند موسیقی والا و تفکر برانگیزیم. در اینجا نگاه من به همان خط تولید آثار موسیقایی است که در خود مطلقا تمایلی به هنری بودن و حفظ ریشه ها و اصالت نمی کند و عریان به نوعی کسب و کار دیکته شده هنرکش تن می دهد. ما نمی خواستیم. این چنین مان کردند. این لایه ی خونی که بر چشمان ما هنرمندان نشسته از کجا آمده است؟ مگر نه اینکه می خواستیم فردوسی و مولانا و حافظ و عطار و حلاج و بوسعید ابوالخیر و بایزید بسطامی ...

www.nazerismusic.com