On Saturday, January 4, 2014 3:24:41 PM, M.R <m_rasti_1969@yahoo.com> wrote:
دوستان سلام
از اینکه محبت داشتین و پاسخ دادین بسیار ممنونم ؛ شما لطف دارین ؛ اما ظاهرا دوستان متوجه درخواست من نشدن و یا اینکه من بد نوشته بودم. من دنبال برنامه هایی نمیگردم که در اون این غزل پژمان بختیاری به شکل آواز و یا دکلمه اجرا شده ؛ من به دنبال برنامۀ مشخصی از گلها هستم که توسط توسط ایرج اجرا میشه و طی اون برنامه فیروزه امیرمعز این غزل رو از اول تا به آخر دکلمه میکنه . وقتی من ایران بودم خودم کاست این برنامه رو داشتم و حداقل اطمینان دارم که خواننده و گوینده کیه ؛ حتی احتمال میدم که از برنامه های گلهای تازه باشه نه گلهای رنگارنگ. اما اونچه واسه من فرستاده شده از محمودی خوانساری و قوامی و .... بدون شک اون برنامه نیست. حتی اگه قسمتی از این غزل به شکل آواز و یا دکلمه درش اجرا شده باشه. بهرحال اگه اطلاعی دارین دریغ نفرمایین. سپاسگزارم
دیشب همه شب در برم آن سلسله مو بود من بودم و او بود
می بود و سه تا بود و صبا بود سبو بود من بودم و او بود
دامان چمن پر گل و در دامن گلزار من بودم و دلدار
مه دلکش و گل نغز و هوا غالیه بو بود من بودم و او بود
آن دم که چمن بود پر از نغمه ی بلبل من بودم و آن گل
آن گل که سراپا همه رنگ و همه بو بود من بودم و او بود
چشمان من از اشک سعادت شده لبریز وآن گلبن نو خیز
چون شاخ گل افتاده به پیرامن جو بود من بودم و او بود
می خورد به صد ناز و به صد ناز می ام داد بوسی ز پی ام داد
آنجا که نه غیر و نه رقیب و نه عدو بود من بودم و او بود
او از می و من از می عشقش شده سرمست او سرخوش و من مست
لب بسته و در سینه بسی راز مگو بود من بودم و او بود
گه زیر گل سرخ و گهی زیر گل زرد و آن ماه زمین گرد
می رفت و دلم در پی او از همه سو بود من بودم و او بود
هم صحبت من او شد و هم صحبت او من در ساحت گلشن
معشوقه نکو , عشق نکو , حال نکو بود من بودم و او بود
از نام و نشانش چه سرایم سخن ای دوست بگذر ز من ای دوست
روح من و عشق من و آمال من او بود من بودم و او بود
می بود و سه تا بود و صبا بود سبو بود من بودم و او بود
دامان چمن پر گل و در دامن گلزار من بودم و دلدار
مه دلکش و گل نغز و هوا غالیه بو بود من بودم و او بود
آن دم که چمن بود پر از نغمه ی بلبل من بودم و آن گل
آن گل که سراپا همه رنگ و همه بو بود من بودم و او بود
چشمان من از اشک سعادت شده لبریز وآن گلبن نو خیز
چون شاخ گل افتاده به پیرامن جو بود من بودم و او بود
می خورد به صد ناز و به صد ناز می ام داد بوسی ز پی ام داد
آنجا که نه غیر و نه رقیب و نه عدو بود من بودم و او بود
او از می و من از می عشقش شده سرمست او سرخوش و من مست
لب بسته و در سینه بسی راز مگو بود من بودم و او بود
گه زیر گل سرخ و گهی زیر گل زرد و آن ماه زمین گرد
می رفت و دلم در پی او از همه سو بود من بودم و او بود
هم صحبت من او شد و هم صحبت او من در ساحت گلشن
معشوقه نکو , عشق نکو , حال نکو بود من بودم و او بود
از نام و نشانش چه سرایم سخن ای دوست بگذر ز من ای دوست
روح من و عشق من و آمال من او بود من بودم و او بود
پژمان بختیاری
No comments:
Post a Comment