از دفتر خاطرات- غزل سایه برای استاد کسایی

غزل سايه براي استاد حسن كسايي:

دلم گرفته خدا را تو دلگشايي كن
من آمدم به اميدت تو هم خدايي كن

به بوي دلكش زلفت كه اين گره بگشاي
دلِ گرفته ما بين و دلگشايي كن

دلي چو آينه دارم نهاده بر سر دست
ببين به گوشه چشمي و خودنمايي كن

ز روزگار مياموز بي وفايي را
خداي را كه دگر تركِ بي وفايي كن

بلاي كينه دشمن كشيده ام اي دوست
تو نيز با دلِ من طاقت آزمايي كن

شكايتِ شبِ هجران كه مي تواند گفت
حكايتِ دلِ ما با ني كسايي كن

بگو به حضرتِ استاد ما به يادِ تو ايم
تو نيز يادي از آن عهدِ آشنايي كن

نواي مجلس عشاق نغمه دل ماست
بيا و با غزلِ سايه همنوايي كن

( ه. ا. سايه - تهران ، مرداد ۱۳۶۲ )