داستان مرغ شباهنگ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

با درود به ياران راديو گلها

تصنيف مرغ شباهنگ را كمتر كسي از دوستداران ادب و هنر ايران نشنيده است 

سوز و گداز نهفته در اين اثر جاويدان ،انگار تمامي غم تنهايي آوازه خوانش را فرياد ميكشد 

داستان مرغ شباهنگ

 غروب ها دلگیر است غروب جمعه ها بیشتر یک غروب جمعه سال ۴۹ مثل همه غروب های خدا استاد آهنگساز ،مهمان شاعر خانه به دوش بود شاعری که هنوز هم خانه ندارد . استاد آهنگساز می خواست تا شاعر برروی آهنگ جدیدش کلامی استوار کند . خانه محقر شاعر آنقدر بزرگ نبود که صدای کمان آهنگساز درآن گم شود و همسایه ها را نیازارد .ناگریز استاد آهنگساز سوتکی را به دست گرفت و درآن فوت کرد آن طرف سوتک دیگر فوت نبود آهنگی شده بود زیبا و لطیف . شاعر سر در گریبان  از آهنگساز پرسید خواننده این ترانه کیست ؟ استاد آهنگساز چیزی گفت . چشمان شاعر برقی زد شاعر خود خالق واژه هایی بود که تا کنون مجال ورود به ساحت ترانه را نیافته بودند او به وجدان بیدار کلماتی می مانست که برای خود رسالت قائل بودند . شاعر می دانست که ترانه خوان اوجی در زندگی گذرانده است و دیگر مجال آنش نیست که عشق را بی حجاب فریاد کند عشق رنگ و رورفته ترانه خوان باید چو شراری زیر خاکستر حادثه ها و پشت آنسوتر واژه ها پنهان می شد . ترانه خوان قفسی به دست خود از جنس طلای هنر و زخمه های ناب سه تار برای خویش ساخته بود و کنجی از این قفس را گزیده بود شاعر خانه به دوش که روزگاری سودای ره صحرا گرفتن داشت و عمری ناله را در سینه کشته بود واژه ای خلق کرد واژه ای که تا پیش از او نبود و آن چیزی جز " مرغ شباهنگ"  نبود.

به دورانی که شد قحط صفای دلها

چرا هردم نگویم من

خدا خدا خدا

من مرغ شباهنگم بشد کنج قفس قسمت من

چرا چرا چرا

به پیامی  تو ای پیک بهار من

به باغبان بگو که گاهی

نشانه گیرد از گیاهی

من اگر که هستم    ستاره ام کو

درآسمان ها

من گر اهل دردم   نشانه ام کو

به داستان ها

من آن کسم که روز وشب زبی کسی

گرفته ام دست

دعا دعا دعا

تو آن کسی که از من شکسته دل

نمی کنی دوری

بیا بیا بیا

ارکستر کوچک نوایی از موسیقی ملی دایره شدند این جهانگیر است که با سرپنجه های هنرمندش ضرب سنگین افشاری را می نوازد حالا فرهنگ شریف زخمه بر دل تار می برد واندوه عمیق آهنگ را در هوا می پراکند . نای ناهید و قانون سیمین و عود رحمانیپور با سنتور دکتر جهانبگلو و کمان آهنگساز در هم می پیچد و نغمه نغمه آواز خوان صمیمی برگ سبز برگ قشنگ دیگری به دفتر موسیقی ملی ما می افزاید .

استاد آهنگساز : زنده در یاد اسداله ملک

شاعر خانه به دوش : استاد رحیم معینی کرمانشاهی

ترانه خوان : مرغ شباهنگ شب هنر آزار :  محمودی خوانساري

تصنيف مرغ شباهنگ رابا كيفيت مناسب از اينجا دريافت كنيد      http://www.4shared.com/file/236381378/5ac844e9/Morgh_Shabahang.html