با درود به خدمت یاران گلها
این شعر را من در اوایل دهه هفتاد در رادیو پیام با تکلمه آقای داریوش کاردان شنیدم که متاسفانه طبق روال
معمول صدا و سیما ، نامی از آفریینده اثر برده نشد (به احتمال زیاد در مصرع بندی اشتباه هست)
برگریز ستاره ها
من از برگریز سرد ستاره ها گذشتم
تا درخط تو ، شعله گمشده را بربایم
دستم را به سرار شب کشیدم
زمزمه نیایش ، در بیداری انگشتانم طراوید
خوشه فضا را فشردم
قطره های ستاره در تاریکی درونم درخشید
وسرانجام
در آهنگ مه آلود نیایش تو را گم کردم
میان ما سرگردانی بیابانها ست
بی چراغی شب ها
بسترخاکی غربت ها
وفراموشی آتش ها
میان ما هزار و یک شب جستجوها
تنها / تنها در بی چراغی شب ها می رفتم
نسل هایم از یاد مشعل ها تهی شده بود
همه ستاره هایم به تاریکی رفته بودند
مشت من ، ساقه خشک طپش ها را می فشرد
لحظه ام
ازطنین ریزش پیوندها پر بود
تنها می رفتم
می شنوی تنها
ارادتمند یاران گلها علی (پریشان)
No comments:
Post a Comment