یکی می گفت :
دوستان خوب مثل گلهای قالی می مانند .نه انتظار باران را دارند و نه ترس از چیده شدن ....
من می گویم :
دوستان خوب مثل گلهای بیابان می مانند . ممکن است زمان درازی از نظر پنهان باشند اما قطره ای آنها را نمایان می کند . آنقدر شکفتنشان شگفت انگیز و درخشان است که فراموش می کنی این شکفتن نتیجه باریدن اشک چشمان یک دوست است .
در برهوت گوشهای شنوا و آغوشهای بسته این گل لطیف و شکننده چه محکم عصای تو می شود .
No comments:
Post a Comment