بانو قمر در سوگ میرزاده عشقی

تقدیم به تمام خوبان عاشقان ایران   باغبان گر پنج روزی صحبت گل  بایدش            برجفای خار هجران صبر بلبل بایدش  ایدل اندر بند زلفش از پریشانی منال             مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش        بانو قمردر سوگ میرزاده عشقی   https://rapidshare.com/files/3637067380/بانو_قمر__در_سوگ_میرزاده_عشقی.mp4   http://www.4shared.com/video/4JEiV3DL/______.html   مرحوم میرزاده عشقی شاعر و روزنامه نگار آزادی خواه ایرانی در دوره مشروطه که در سال 1303 به دستور رضاخان ترور شد قبر او در قبرستان ابن بابویه در شهر ری قرار دارد این شاعر نیکنام و جوان ناکام در  جوانی روزگار پر اضطراب و اندوهگین بسیار داشت  بیش از 31 سالش نبود که تیری جانسوز و ظالمانه  پیکر  هنرمندی را از پای درآورد عشقی در شکایت از حوادث جهان و اوضاع نامساعد آن زمان و بدی روزگار خود در ابیات پایین چنین بیان می نماید باری از این عمر سفله سیر شدم سیر  تازه جوانم ز غصه پیر شدم پیر سپس طلب مرگ کرده گوید پیر پسند ای عروس مرگ چرائی   من که جوانم چه عیب دارم به پیر هزار بار مرا مرگ به از این سختی است برای مردم بدبخت، مرگ خوشبختی است گذشت عمر بجان کندن ای خدا مردم ز دست اینهمه جان کندن، این چه جان سختی است! رسید جان بلبم هر چه دست و پا کردم برون نشد دگر این منتهای بدبختی است! رجال ما همه دزدند و دزد بدنام است که دزد گردنه بد نام دزد پاتختی است رجال صالح ما، این رجال خنثی بند! که از رجال دگر امتیازشان لختی است زنان کشور ما زنده اند و در کفن اند که این اصول سیه بختی از سیه رختی است! بمیر عشقی ار آسایش آرزو داری که هر که مرد، شد آسوده، زنده در سختی است   نسیم