گذری بر «جوی مولیان»
بی گمان کمتر کسی است که اهل موسیقی اصیل ایرانی باشد و تصنیف شگفت «بوی جوی مولیان» را نشنیده باشد، حال چه دستی بر آتش داشته باشد و از اهالی موسیقی باشد و یا شیفته ی آن. در هر صورت این اثر شگفت انگیز که می توان از آن به عنوان یک شاهکار در موسیقی اصیل و یا به تعبیر استاد محمدرضا لطفی «موسیقی دستگاهی» نام برد، از گرانبها ترین آثار کلاسیک موسیقایی موجود و میراثی با ارزش است، که همچون گوهری بر تارک هنر موسیقی ایران زمین و همچنین مجموعه برنامه های «گلها» می درخشد.
«بوی جوی مولیان» از تقابل دو صدای ماندگار و بی همتا، صدای مخملین و یگانه استاد بنان و صدای لطیف و در عین حال با صلابت بانو مرضیه، در تعامل با آهنگسازی بزرگ چون روح الله خالقی، صاحب ماندگار ترین اثر موسیقایی این مرز و بوم، تصنیف «ای ایران»، پدیدار می گردد و صدای لطیف و دلنواز روشنک، روحی تازه به کالبد شعر رودکی، پدر شعر فارسی، می دمد چنان که گویی «بوی جوی مولیان» به مشام جان می رسد و امیر نصر سامانی، باز از خاک بر می خیزد تا برهنه پای، پای در رکاب نهد و آهنگ بخارا نماید.
آری، از هر طرف که بنگری، در این اثر شگفت با بزرگانی روبرو می شویم که نامشان اعتبار ادبیات و هنر است و چنین است که هنوز بعد از گذشت سالیان؛ «بوی جوی مولیان آید همی».
پاینده و پیروز باشید - قهرمانی
No comments:
Post a Comment