در ساعت سکوت مقدس

 

غزل اندوهبار                                              زیستن                                         و در مهابت توفان                               به خیرگی نگریستن                                                     زیستن                                          و بر بلندای شب                                چراغی بر افروختن                                               که آدمی را                           همین تهمت الوده ی حیات                       بسنده نیست                                     از این گونه زیستن                         وبه آتشهای تندر خوی عشق                   دل بستن                                     از این گونه زیستن                        و پرده های سیاه سکوت را                 _ به خنجر مرگی خونین _               شکافتن                            که زندگی را قدر کفایت   همین تغزّل اندوهبار سبو های کهنه نیست                                    و بدین سان است                                 که مرگ آدمی                       بر گذرگاههای خواب وخون          نشسته است                                 تا خود ,عبور تو                       بر کدام معبر در افتد                           از معجزه ها ورسولان          دشنه ای خونین به دل خواهی داشت      یا تاولی چرکین به پشت   محمد علی - م

---

Hotmail: Trusted email with Microsoft's powerful SPAM protection. Sign up now.