عماد خراسانی

 

با درود بر یاران گلها

 

شعری از عارف ایران زمین ، عماد خراسانی تقدیم میگردد

 

(مستی دو کس )

 

مستی دو کس دارم من مست و نگارم مست

من داغ چو تابستان وان تازه بهارم مست

امشب زده معجونی ،این مغز پر از سودا

زان هم شده غم مجنون هم صبر و قرار م مست

من عشقم ومن ذوقم من شورم و من شوقم

بر گردن جان طوقی از عشق تو دارم مست

فردا که از این وادی رحلت بودم ناچار

گرد سر تو گردد ذرات غبارم مست

ای شیشه عمرم باش از سنگ حوادث دور

دستی به دعا خوش تر هم با تو بر آرم مست

درواقعه ای کز آن پرهیز و گریزی نیست

خواهم ببرت باشم تا جان بسپارم مست

دیوان و کتابم مست در حشر حسابم مست

صحرای بدان پهنا از شور و شرارم مست

گر مست نیم امشب شرمنده جاویدم

هم عاشق و هم معشوق هم باده گسارم مست

هر صفحه که بگشایی زاوراق کتاب من

جز عشق نمی بینی شعر است و شعارم مست

جز عشق نمی گویم جز عشق نمی جویم

در چرخ جنون چرخم خود مست و مدارم مست

عیش است وطرب ما را مقصود در این صحرا

تا قدچو کمان گرددزین طرفه شکارم مست

بزمی است مرا دردل از خلد برین خوش تر

کو آنکه چنین حالی با وی بگذارم مست

کو دمخور هشیاری کاین مستی من خواهد

زین باده بسی دارم دنبال خمارم مست

بیهوده نمی گویم ،ای آنکه دلی داری

یک لحظه بیا و باش جاوید کنارم مست