گلچين از گروه‌هاي ديدني: [erfanISLAMI] (عرفان و رهجويان كمال، عرفان نماز(102

اگر از اکثر مردم روی زمين پيروی کنی تو را از راه خدا گمراه خواهند کرد/ سوره مبارکه انعام آيه 116

عرفان و رهجويان كمال، عرفان نماز((102

95-   با توجه به مباحثي كه در مورد تأثير آيات و سوره ها فرموديد آيا راه هاي كمكي نيرومند ديگري نيز وجود دارد كه بتوان بيشتر به تأثير آيات پي برد؟ لطفاً در اين باره بيشتر توضيح بفرماييد.
بله و آن سلوك در افكار مثبت يا فضايل اخلاقي در مرحله ي عمل است كه آن را « تفكرمتعالي » نيز مي ناميم. هرگاه انسان در مسير فطرت حركت كند مورد لطف الهي خواهد بود؛ به طور مثال اگر انسان به خلق خدمت كند و نسبت به آنها فروتن باشد و محبت و بخشندگي و فداكاري را در جامعه مورد نظر قرار دهد، مستقيماً مورد لطف الهي قرار مي گيرد. اين گونه اعمال نيك را بايد عاشقانه انجام داد و بايد به اين اعمال نيكو عشق ورزيد. مهم نيست كه نوع كمك به انسان ها چه باشد، هركس به هر شكلي كه برايش ميسر است مي تواند وارد عمل شود. همين كه جوياي احوال دوستانتان باشيد و يا در
مسايل روزمره به هم فكري و راهنمايي آنها بپردازيد اين خود خدمت به خلق است و بسياري از اين گونه مسايل كوچك و بزرگ را مي توان انجام داد. عاشق وقتي به عملش عشق ورزيد و آن را انجام داد به واكنش ديگران كه در مقابلش هستند، توجه چنداني نمي كند و نبايد منتظر تشكر ديگران باشد.
قرآن انسان ها را به كمك يكديگر فرا مي خواند و اگر اين موضوع وسعت پيدا كند، بسياري از مشكلات و نگراني هاي جامعه نيز كاهش مي يابد. وقتي به خلق كمك مي كنيم حق تعالي نيز به ما كمك خواهد كرد. بي توجهي به پيروزي هاي مثبت از ايجاد احساس خوب و مثبت جلوگيري مي كند. ورزش دادن تفكر و تعليم و تربيت فكر با دانش سبب مي شود ظاهر و باطن انسان يكي شود و سير و سلوك در فضايل اخلاقي نتيجه بخش گردد.
سالكان تفكر متعالي نبايد به خاطر كمك به مردم روي سكوي منزلت بنشينند و در امور زندگي خصوصي آنها به تجسس بپردازند؛ زيرا روش شناخت نيازمندان، در تعاليم معنوي به روشني بيان شده است و ياري دهنده را به سمت كمك گيرنده هدايت مي كند.
اگر در تعليمات تفكر متعالي انديشه كنيم، در مي يابيم بسياري از قوانين نيرومند مفيد در اين تعاليم حاكم است كه چندان در ظاهر، ملموس به نظر نمي آيد. كسي كه در راه تعالي سلوك مي كند و خود را در چنين مسير ارزشمندي وارد مي سازد، متوجه چارچوب هاي قدرتمند پنهان در اين مسير مي شود كه بسيار ارزشمند است؛ انسان پيش رونده ، بسياري از قوه هاي رواني اش را در مسير تقويت قرار مي دهد و حتي بدون اين كه خود متوجه باشد، شاهد قدرت يافتن آن قوه ها در وجودش خواهد شد؛ به طور مثال وقتي انسان پيش رونده در مسير تعالي، بخشندگي را تمرين مي كند و ملكه ي زندگي خود مي
سازد در مسير پيشرفت، پله هاي ترقي اين صفت را طي مي كند كه در نتيجه ي آن آرامش خاصي از بخشندگي در او پديدار مي شود. وقتي بخشندگي در درون فرد حيات مي يابد، بازتاب آن اثرات خوبي را بر ديگران به جا مي گذارد و آنها نيز به همين رفتار درست دست خواهند زد، به طوري كه از كوه همان صدايي شنيده مي شود كه بدان سو فرياد زده ايم.
فروتني، محبت، بخشندگي و فداكاري صفاتي هستند كه وقتي شما اين صفات را به اطرافتان پراكنده مي كنيد در واقع ديگران را از اين صفات سرشار مي سازيد لذا دو صورت حركت موجوديت مي يابد: اول اين كه وقتي فرد در اين صفات سلوك مي كند به اين دليل باشد كه خود مي خواهد واقعاً از آنها سرشار شود، تعادل و آرامش نهفته در اين صفات را به خودش هديه كند و از قانون هاي نابرابر و نامتعادل كه در سطح روان خود دارد و از آنها رنج مي كشد، خلاص شود و از اين كه خودش بخواهد به كسي تعرض كند و يا وارد حريم كسي بشود، جلوگيري كند. پس نه تنها آسايش روحي خود را فراهم مي سازد بلكه
آسايش ديگران را نيز با چنين رفتاري فراهم ساخته است بدون اين كه چيزي و يا وقتي را از خودش صرف كرده باشد.
دوم اين كه با فروتني، محبت و بخشندگي و فداكاري، ديگران را از اين صفات سرشار سازد، در اين صورت ديگران از رفتار چنين انساني احساس آسايش مي كنند. گرچه ممكن است عده اي در مقابل نيكي، رفتار بيمار گونه داشته باشند و به بدي پاسخ دهند ولي رهروان اين مسير با تقويت تدبير خود، جواب به جا و مناسبي ارايه كرده و آنها را تحت صيقل رفتار خويش قرار مي دهند و همين جاست كه ممكن است عده اي در حركت خودسازي طلبكارانه فكر كنند كه چه لزومي دارد چنين رفتار مثبتي را با اين دسته ي ناهنجار داشته باشيم؟ جواب اين است كه ما به دنبال شكافتن معناي ولقعي افكار مثبت براي
خود هستيم اما ديگران هم در ميدان مانور ما قرار مي گيرند. پس نبايد به آن از جنبه ي معامله و چيزي مشابه آن نگاه كنيم.
يكي از راه هاي تقويت اعتماد به نفس، اراده و حافظه، فرو رفتن عميق در صفات مثبت است. كسب قدرت هاي رواني ريشه در افكار مثبت دارد. همان طور كه واضح است عادت بسيار به خشم و عصبانيت، ضعف رواني را به همراه دارد. ملكه شدن افكار مثبت، قدرت رواني و تعالي را به دنبال دارد. پرهيز از نقش بازي كردن در افكار مثبت ضرورت حتمي دارد، در غير اين صورت نتيجه بخش نخواهد بود.
چگونگي مراحل رشد و شكوفايي در تفكر متعالي عبارت اند از:
1-   حركت و تلاش در شناخت عملي و مراقبه در آن.
2- ايجاد تطبيق و تعادل بين روان انسان و محتواي تفكر متعالي. ( اين همان بحث قانون اعتدال است كه پيش تر به شرح آن پرداختيم. انسان بعد از درك اين قانون به امنيت رواني مي رسد. تمام پيشرفت و تلاش انسان براي تحقق امنيت رواني است).
3-   زندگي با افكار تعالي دهنده و درك عملي آنها.
4- زندگي بعد از مرحله ي درك با افكار متعالي است؛ به عبارتي ديگر بعد از اين كه افكار متعالي را درك كرديم، در آن حل شديم و حالت عجين شده اي پيدا كرديم و با آن زندگي كرديم، در چنين مرحله اي سير در كمال انساني و درك حقايق قوانين عالم در كنار چنين رشد رواني به تحقق مي رسد كه نتيجه ي آن رشد دانايي و خرد در انديشه و كسب معرفت و طي مراحل عالي عرفاني است و اين روند نيز در فهم و درك روح آيات و اسماءِ الهي كاملاً مؤثر خواهد بود.