تارنمای ملکه ی قلبها بانو مرضیه

رفته صیاد

رفتی و غمت در دل من مانده

رفته گل و خاری به چمن مانده

عمرم به قفس شده بر باد

رفته صیاد نکند دگر ز من یاد

چه کنم که موج اشکم  ندهد دمی امانم

که شکسته زورق دل به کرانه ای رسانم

به خدا وجود من همه تار و پود من

تو را تو را تو را خواهد و بس

ستم تو ناز تو غم جان گداز تو

مرا به جان بلا خواهد و بس

چو بخواهم برهانم دلم از دست غمت

نتوانم نتوانم از غمت داد

چه کنم که موج اشکم ندهد دمی امانم

که شکسته ذورق دل به کرانه ای رسانم

بسته بال و پرم صید رفته از نظرم

شد چو مویت سیه جهانم

روز من چو شب از دود آه بی اثرم وای

چه کنم که موج اشکم ندهد دمی امانم

که شکسته زورق دل به کرانه ای رسانم

تارنمای اختصاصی بانو مرضیه