بگذر از نی

درود به دوستان اکنون که فضای سخن بر یورش فرهنگ های بیگانه بر زبان شیرین پارسی است ووظیفه پاسداشت ما ، آوردن این شعر شاید بی مناسبت نباشد. ( شعر از وبلاگ موسسه علمی شیرین )     بگذر از نی سراینده:  هادی خرسندی با سپاس از: فرناز و مهرسا 4 فروردین 1388 بگذر از نی، من حکایت می کنم                                   وز  جدائی ها   شکایت می کنم ناله های نی، از آن نی زن است                                  ناله های من، همه مال من است شرحه شرحه سینه می خواهی اگر                           من  خودم  دارم،  مرو  جای   دگر این منم که رشته هایم پنبه شد                                         جمعه هایم ناگهان یکشنبه شد چند  ساعت، ساعتم   افتاد  عقب                                  پاک قاطی شد سحر با نیمه شب یک  شبه  انگار بگرفتم  مرض                                   صبح فردایش، زبانم شد عوض آن   سلام   نازنینم   شد "هِلو"                                     وآنچه گندم کاشتم، رویید جو پای تا سر شد وجودم "فوت" و "هِد"                 آب   من "واتر"   شد  و  نانم " بـــِر ِد" وایِ   من!  حتا   پنیرم   " چیز " شد                         است و هستم ، ناگهانی " ایز" شد من که  با آن لهجه و آن  فارسی                                   آنچنان خو کرده بودم سال  سی من که بودم آن همه حاضر جواب                              من که  بودم  نکته ها را فوتِ آب من که با شیرین زبانی های خویش                          کار خود در هر کجا  بردم  به پیش آخر عمری، چو طفلی تازه سال                                  از  سخن  افتاده  بودم  لال  لال کـَم کَـمَک، گاهی " هِلو" گاهی " پــِلیز"                  نطق کردم  خرده خرده،  ریز  ریز در گرامر همچنان سر در گمم                                       مثل   شاگرد     کلاس   دومم گاه " گود مورنینگِ" من ، جای سلام                       از  سحر  تا  نیمه  شب، دارد  دوام با در  و  همسایه  هنگام  سخن                                     لرزه می افتد  به سر تا پای من می کنم  با یک دو تن اهل  محل                                 گاهگاهی یک "هلو" رد و بدل گر  هوا  خوبست  یا   اینکه  بد است                      گفتگو در باره اش صد در صد است جز  هوا، هر گفتگوئی  نابجاست                            این جماعت، حرفشان روی هواست بگذر  از  نی، من حکایت  می کنم                            و ز  جدائی  ها   شکایت   می کنم نی  کجا  این  نکته  ها  آموخته                                     نی  کجا  داند  نیستان   سوخته نی کجا از فتنه های غرب و شرق                              داغ بر دل دارد و تیشه به    فرق بشنو  از من،  بهترین   راوی   منم                          راست خواهی، هم نی و هم نی زنم سوختند  آن ها   نیستان   مرا                                         زیر  و  رو  کردند ایران مرا کاش می ماندم در آن محنت سرا                                 تا     بسوزانند  در  آتش     مرا تا   بسوزانندم   و   خاکسترم                                          درهم  آمیزد به خاک کشورم دیدی آخر  هرچه  رشتم پنبه شد                               جمعه  هایم  ناگهان  یکشنبه شد!!!   روزهایتان طلایی سعید