سلام
طبعا توی این شرایط نوشتن حال و حوصله زیادی می خواد. اکثر شبکه های اطلاع رسانی واقعیتگرا توی کما هستند و همه سرگردان و یا فیلتر شده اند و یا توقیف. با خودم فکر می کردم صندلی قدرت چقدر وسوسه انگیزه که نمی شه ازش صرفنظر کرد، حتی اگه لازم باشه میتونی تهمت بزنی، دروغ بگی، و رای مردم را هم دستکاری کنی، اونم یه جوری که همه بهت زده شدن.
هر رقابت دو سوی برد و باخت دارد. همه می دانند که در رقابت عادلانه، برنده تشویق می گردد، اما در رقابت ناعادلانه چه باید کرد؟ در شرایط عادلانه مسابقه، قبول شکست آسان است و عاملی برای تلاش بیشتر. اما در شرایط ناعادلانه باعث سرخوردگی و یاس می شود.
همه چیز با یک دروغ ساده شروع شد، و هی رشد کرد تا کار به رسوا شدن رسید. اوایل ناراستی در خفا انجام می شد و اکنون عیان. آیا خود این اجازه را دادیم یا با رفتارمان آنرا موجب شدیم؟ بهرحال، اکنون زمان تصمیم گیری است.
اگر مطمئنیم که همه ایران این فرد را انتخاب کرده اند و ما در اقلیتیم، به نظرشان احترام می گذاریم. لیکن اگر مطمئنیم که اقلیتی، جماعتی را فریفته اند و به رسم ناجوانمردی اجازه سخن گفتن هم به آنها نمی دهند، اکنون چه باید کرد؟
بسیاری منتظر اقدام نیرویی مافوق هستند، اما مگر همین مردم نبودند که ایشان را سرکار آورند، چطور همین مردم نمی توانند ایشان را برداند و فرد دیگری را برگزینند؟ مساله کاملا ساده است. نهاد نظارتی نیز طرف آنهاست، پس شکایت دردی را درمان نمی کند. اگر شما به برگ رای خودتان احترام می گذارید، باید بر صحیح شمردن آن اهتمام ورزید. اگر حامی کاندیدایی بودید، اکنون بایستی همه با هم از او حمایت کنیم. این دیگر آمار بانک مرکزی نیست که هرروز بشود آنرا جابجا کرد.. الان باید اقدام کرد.
با خود صادق باشیم
باران
__._,_.___
No comments:
Post a Comment