یک امشب را نخواب ای نور دیده! شب یلدا رسیده!
که خواب از چشمها یکسر پریده! شب یلدا رسیده!
بکن کیف از سر شب تا سپیده شب یلدا رسیده!
هجوم میهمانان گرامی پی عرض سلامی
فزون تر بهر عرض احترامی -و البت صرف شامی!-
جلوی درب منزل صف کشیده شب یلدا رسیده!
تتق تق تق صدای کوبه ی در فک و فامیل همسر
فریبرز و مجید و دائی اکبر تقی خان با سه خواهر
زری خاتون و مرجان و فریده شب یلدا رسیده!
نگاهی زیر چشمی کن به آنور به حالات غضنفر
دو پرس و بعد از آن یک پرس دیگر پس از یک ربع، از سر
تو گویی معده اش ترمز بریده شب یلدا رسیده!
پس از شام اندر آن بزم شبانه به شوری عاشقانه
هجوم آورده سوی هندوانه پس از آن بی بهانه
به چاقو سینه ی آن را دریده شب یلدا رسیده!
ز بعد انهدام هندوانه انار دانه دانه
-همان صد دانه یاقوت ترانه! که حفظ درسخوانه(!)-
دو تا را خورده، شش تا را مکیده! شب یلدا رسیده!
سوی پشمک سپس وا کرده راهی دو لپّی خورده گاهی
شده سیر و پس از شکر الهی(!) از آن خواهی نخواهی
ز بهر مزمزه از نو مزیده ! شب یلدا رسیده!
همه مبهوت آن حلوا خورانش به ویژه میزبانش
دو دستی هی تپانده در دهانش نمی دانی چسانش
به عمرش گوئیا حلوا ندیده! شب یلدا رسیده!
ز بهر میهمانان بوالفضولا! بخوان در وصف یلدا
مهیا کن بساط شادی ما بدان این رسم زیبا-
به مثل عیده و چون ما سعیده! شب یلدا رسیده!
No comments:
Post a Comment