شعر قبله نما - پریسا

درودی پر مهر به دوستان

 

بار دیگر کتاب" می و مینا " و اینبار پریسا با شعر " قبله نما " به استقبال حافظ رفته است

 

بعدازاین دست من و دامن آن سرو بلند

 

تقدیم به شما

 

قبله نما

 

سینه ام از طپش عشق تو گویاست هنوز

 

ز آتش عشق تو دل سینه سیناست هنوز

 

گرچه   پاییز  غم انگیز  بود  ای  گل   من

 

بر  بهار   رخ  تو   میل  تماشاست   هنوز

 

به  هوای  سر کوه  تو کشم  شهپر عشق

 

زانکه  آبشخور  ما  منزل  عنقاست  هنوز

 

گرد  شمع  رخ  سوزان  تو   پروانه  شدم

 

به پرم  شعله  عشق  تو  هویداست هنوز

 

مستی و شور و نشاط و طربم از لب توست

 

سرخوشم  چون به کفم  باده میناست هنوز

 

گرچه  من  غرق  به  دریای  یم  بی کسیم

 

زورق  عشق  توام  ساحل  دریاست  هنوز

 

آنچنان  روی  تو  شد  آیینه ی  چشم و دلم

 

هرکجا  می نگرم   روی  تو  پیداست  هنوز

 

به  پریشانی  آن  زلف  سمن سات  قسم

 

که دلم بسته به گیسوی سمن سات هنوز

 

"بعد از این  دست من و  دامن آن سرو بلند

 

که  مرا  دیده بر آن  قامت  رعناست  هنوز

 

دل  من  در   گرو  زلف  پریسا  رو ییست

 

سر  من  در  قدم  آن  بت  زیباست  هنوز

 

پریسا