هر گاه که مطلبی یا اشاره ای از این استاد بی همتای پیانو میشنوم یاد این گفته ناباکوف میافتم که میگوید:هنر آنست که زیبایی و دریغ را با هم داشته باشد ! براستی که این گفته چقدر در مورد آثار بی نهایت زیبا و ماندنی شادروان مرتضی خان محجوبی صدق میکند . زیبایی: جدا از آثار موسیقائی ،ترانه ها و گلهای بیاد ماندنی ساخته های ایشان که برگ درخشانی در برنامه های "گلها" است ،سبک نوازندگی پیانوی وی براستی دل انگیز و مسحور کننده است .نغمه های پیانوی وی مثل چشمه زلالی که در میان کوهستان یا دشت جاریست انسان را گویی به بهشت میبرد ! .با وجود اینکه پیانو سازی غربی ست اما نواخته های وی آنرا تبدیل به سازی کاملا ملی میکند . برای کسی که طالب یک نغمه آشنای ایرانی ست هیچ نا مانوسی از ان احساس نمیکند . تا کنون کسی نتوانسته این چنین صدای آشنای ایرانی از دل این ساز غربی در آورد . "دریغ": منظور ناباکوف از احساس" دریغ " هنگام دیدن یا شنیدن یک اثر هنری آنست که انتظار پدید آمدن چنین اثر هنری دیگر بیهوده است . و براستی که این مطلب هم در مورد کارهای مرتضی خان کاملا صادق است . گر چه ایشان آهنگساز و نوازنده پرکاری بود و ۱۰۰ ها صفحه در بیروت و شام از اثر ایشان ضبط شد ولی افسوس که به غیر از نواخته ها ی ایشان در برنامه های گلها تعداد اندکی از آثار سولوی این هنرمند نامی و نوازنده بی همتای پیانو باقیست ،و باز افسوس که بر خلاف بعضی ازاساتید و نوازنده های چیره دست سازهای ایرانی که شاگردانی تربیت کردند که تا حدود زیادی سبک و هنر آنها را ادامه دادند از مرتضی خان شاگردی که بتواند راه منحصر به فرد ایشان را در زمینه نوازندگی پیانو ادامه دهد فرد شاخصی وجود ندارد. بجاست که اگر دوستانی اثرپیانوی از استاد مرتضا محجوبی در دست دارند که تا به حال منتشر نشده یا کمتر عرضه شده نسبت به ارایه ان همت کنند . روانش شاد باد --- On Wed, 1/27/10, siamak akhtari <siamak.akhtari@yahoo.com> wrote:
|
Wednesday, January 27, 2010
Re: درباره شادروان استاد مرتضی خان محجوبی
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment