غم

به نام دوست

 

درود بر یاران گلها

 

جام جهان ز خون دل عاشقان پر است

غم

مگوییدم مگو از غم که من غمگین غمگینم..........دگر یک لحظه ای شادی در این عالم نمی بینم

دو چشم دل به در مانده که محبوبم ز در آید..........دریغا  مرگ  می آید به روزو شب  به بالینم

به خوابم شاد می آمد حبیبم وه که غمگین شد..........چو دید از چشم من بارد سرشک گرم خونینم

خدایا  جان  به لب آمد ازین دوزخ که در آنم..........مرا  سوی  جهنم بر  که  در فردوس  بنشینم

شراب تلخ  خونین رخ  دگر آب است بر آتش..........برآن شعله که می آید ز عشق دور و دیرینم

به غیرازعشق و سربازی نمی دانم  خدای دل..........تو می دانی درون  دل چه باشد دین  و آیینم

اگر مردم  نمی دانم  چه  سان  بر آسمان  آیم.......که ازفرط غم وغصه چو کوهی سخت وسنگینم

برفتی یار من گو رو خدا همراه و هم راهت..........که من فرهاد سان سویت فرستم جان شیرینم

امیدم تشنه ی یارست و یارم تشنه ی خونش

بیا  جانا که  سیرابت  کنم  از  شهد  نوشینم

شعر:امید قادری صفت

1388/04/19