گلچين از گروه‌هاي ديدني: [erfanISLAMI] (عرفان و رهجويان كمال، عرفان نماز(105

اگر از اکثر مردم روی زمين پيروی کنی تو را از راه خدا گمراه خواهند کرد/ سوره مبارکه انعام آيه 116

عرفان و رهجويان كمال، عرفان نماز((105

98- امنيت رواني چه جايگاهي در دين دارد؟ آيا همه ي جوانب امنيت رواني در دين مطرح است يا بخشي از آن را پوشش مي دهد؟
مسلماً وقتي گفته مي شود كه اسلام دين كامل است، يعني اين كه اسلام همه ي جوانب امنيت رواني انسان را تحت پوشش قرار مي دهد. به طور كلي امنيت به دو بخش تقسيم مي شود:
1- امنيت رواني 2- امنيت روحي
1- امنيت رواني : انسان ها بر اساس اصل فطرت به دنبال امنيت و آرامش هستند. امنيت رواني يك مسئله ي مهم و ضروري در زندگي انسان هاست و روان شناسان و كارشناسان علوم مختلف براي ايجاد امنيت رواني، بسيار تلاش كرده اند و هم اكنون نيز در حال تلاش اند.
امنيت رواني يعني مصونيت يافتن از مسايلي كه احتمال خطر براي انسان دارد. زماني بحث از امنيت مطرح است كه مسايل تهديدكننده وجود داشته باشد و در زندگي روزمره ي انسان، مسايل تهديدكننده بسيارند؛ مثلاً چيزي كه آزادي، آرمان و انسانيت ما را تهديد كند.
مصونيت يك حفاظت و مراقبت را در مسير خود دارد و نبايد آن را محدوديت ناميد؛ زيرا مصونيت يك ضرورت براي حيات زندگي انسان است و اگر مصونيت نباشد، آزادي انسان تحقق نمي يابد. امنيت بدون شناخت واقعي تحقق نمي يابد و تا زماني كه شناخت به تغيير عملي در انسان منجر نشود، امنيت واقعي به ظهور نمي رسد.
وقتي اصول فكريِ درست در دسترس نباشد، همانا فرد در اسارت فشارهاي رواني قرار مي گيرد در حالي كه فكر مي كند آزاد است ولي از امنيت رواني برخوردار نخواهد بود. به طور مثال اگر در برنامه ريزي، يك طرز انديشه ي درست نباشد، آينده مي تواند به صورت مبهم و غيرقابل دسترس، امنيت رواني انسان را به مخاطره اندازد.
دسته اي از مردم احساس مي كنند امنيت در زندگي يعني رسيدن به خواسته هاي خود يكي پس از ديگري است اما اين روند گاهي آنها را با اضطراب و استرس مواجه مي كند. سؤال اينجاست كه آيا بايد امنيت واقعي را پيدا كرد و يا اين كه در روند زندگي رسيدن به خواسته هاي فردي را بايد امنيت پنداشت؟ از كجا معلوم است كه خواسته هاي فردي، نامتعادل و استرس زا نباشد. نتيجه ي بسياري از رفتارها، آشفتگي رواني به وجود مي آورد؛ چه براي خود فرد و چه براي ديگران. تصور عده اي اين است كه هرچه بيشتر به خواسته هاي خودشان برسند امنيت رواني بهتري پيدا خواهند كرد اما هيچ توجهي به
محتويات خواسته هاي خودشان كه چه بسا غلط هم باشند، ندارند و فرد به آنجا مي رسد كه براي رسيدن به اهداف خود حتي به حقوق ديگران نيز لطمه بزند، برايش مهم نيست و اينجا نقطه ي شروعِ سقوط در امنيت رواني است. به طور كلي بايد گفت امنيت رواني اين نيست كه تصور كنيم رسيدن به هر موضوعي امنيت رواني ما را فراهم مي سازد. امنيت رواني برخاسته از اصول متعادل زندگي است كه بايد با طبيعت انساني مطابقت داشته باشد نه با عادت هاي ناهنجار. امنيت رواني به اين معناست كه انسان آرامش داشته باشد، احساس آزادي كند، رويارويي با زندگي برايش آسان شود و انساني با تدبير
گردد و زماني اين امر تحقق مي يابد كه انسان اين توانايي ها را در راستاي حقايق زندگي و بر اساس واقعيت ها تنظيم كرده باشد.
علم و دانش بشري هر روز در حال گسترش است و هر روز بيشتر شكافته مي شود و تمام اين تلاش ها، دامنه ي امنيت رواني انسان ها را گسترده تر ساخته و به تحقق امنيت رواني و آرامش زندگي مي انجامد و اگر اين توانايي ها و تلاش هاي علم و دانش در راستاي حقايق زندگي و بر اساس واقعيت ها تنظيم نشود، امنيت رواني انسان به خطر افتاده و راه غفلت را طي خواهد كرد كه نهايت آن سقوط خواهد بود.
دين اسلام ارزش فراواني براي علم قايل است و تأكيد بسياري به فراگيري علم و دانش دارد و بهتر است بگوييم دين اسلام بالاترين منادي امنيت رواني و ايجاد آن است. هدايت ديني و هدايت علمي در راستاي هم هستند و دين تمام راهكارها را براي تحقق امنيت رواني ارايه كرده است و علم نيز در مسير خود براي وسعت بخشيدن به امنيت رواني كوشش مي كند.
دين اسلام با تمام دستوراتش انسان را به سمت امنيت رواني هدايت مي كند. نماز خود بالاترين پايگاه امنيت رواني براي انسان است و درك اين موضوع به راحتي محقق نمي شود مگر اين كه در عمل، اين حقيقت روشن و درك شود.
2- امنيت روحي : امنيت روحي نيز در انسان از اهميت خاصي برخوردار است. علم و دانش هنوز به اين حوزه وارد نشده است. روح انسان داراي وسعت زيادي است و بروز و ظهورش در ميدان فرايندهاي رواني انسان است. بستر روان، جايگاه ارتباط روح انسان با عالم مادي است و خيلي از نيازهاي ريشه دار فطري كه در ميدان روان انسان تظاهر مي نمايند و ريشه ي آنها خيلي شناخته شده نيست، برخاسته از روح انسان است؛ به طور مثال نيروي عشق كه خاستگاه آن روح انسان است در ميدان روان انسان جاري مي شود و علم، نيروي عشق را فقط در ميدان روان بررسي مي كند و خيلي از نكته هاي آن را نمي
تواند تحليل كند. به همين خاطر است كه علم از تحليل شعله وري عرفا نسبت به معبود ناتوان است.
حال مسئله اينجاست كه امنيت رواني در علم فقط در بخش روان انسان است اما در دين، هم در بخش روان و هم در بخش روح مطرح است؛ لذا دستورات ديني براي امنيت رواني بسيار كامل تر از علم است و براي پي بردن به اين موضوع مي توان ميدان علم و عرفان ديني را مورد بررسي قرار داد.
ذكر نماز و آيات و اسماءِ الهي بهترين و بالاترين پشتوانه در امنيت رواني و ايجاد كننده ي اين امنيت در امور زندگي است؛ حقيقت اين مطلب فقط در مرحله ي عمل روشن مي شود و ايمان بعد از درك حقيقت درجه اش به مراتب بالاتر از ايمان قبل از درك حقيقت است.